ഞാനൊരു പാവം പാലാക്കാരന്‍

ഒരു മാനേജരുടെ ജനനം.....

>> Tuesday, November 19, 2013

മനുഷ്യന്‍റെ ആജ്ഞാശക്തിയും മറ്റുള്ളവരെ മാനേജ് ചെയ്യാനുള്ള കഴിവും കുറെയൊക്കെ ജന്മസിദ്ധമാണ്. ഒരു ദാശാബ്ദത്തോളമായി എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ ഒരു മാനേജര്‍ എന്ന പദം ജോലിസ്ഥാനത്തിനോപ്പം ചേര്‍ത്തുവെച്ചു നടക്കുന്നവനാണ് ഈയുള്ളവന്‍ എങ്കിലും, അതിനും എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ മുമ്പ് തന്നെ എന്റെ ആജ്ഞാശക്തിയും, ഭരിക്കുന്നതിനുള്ള കഴിവും എല്ലാവരും മനസിലാക്കിയിരുന്നു. കാര്യം ഭയങ്കര ലുക്കും ബുദ്ധിയും സൗന്ദര്യവും ഒക്കെയാണെങ്കിലും ഒരു കുഞ്ഞു കരിയില പോലും ഞാന്‍ മാനേജ് ചെയ്യാന്‍ ചെന്നാല്‍ സഹിക്കില്ല.

പക്ഷെ അതൊന്നും എന്റെ കഴിവ് കേടായിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനി,  അല്ലെങ്കില്‍ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ആള്‍ക്കാര്‍, ഇതിന്റെയൊക്കെ കുഴപ്പം ആയിരുന്നു. ആദ്യം ഞാന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ ഒരു മാനേജര്‍ എന്ന നിലക്ക് ജോലിക്കാര്‍ക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. പക്ഷെ ദൈവം അനുഗ്രഹിച്ചു എന്റെ കീഴില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരുത്തനും അത് ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ് കാണില്ല. പിന്നെ ഞാന്‍ തന്നെ അത് ചെയ്തു കാണിക്കും. അങ്ങനെ ക്രമേണ അത് എന്‍റെ ജോലിയായി തീരുകയും എന്‍റെ കീഴില്‍ ഉള്ളവര്‍ വെടിയും പറഞ്ഞിരിക്കുകയും ചെയ്യും. പത്തിരുപതു വര്‍ഷം ജീവിതത്തിലും, പിന്നെ ഒരു ഇരുപതു വര്ഷം ജോലിയും ജീവിതവും കൂടി ഒന്നിച്ചു നടത്തിയിട്ടും എന്റെ ഗതി അത് തന്നെ. എന്തിനു പറയുന്നു, വെറും ഒരു പട്ടിക്കുഞ്ഞു പോലും ഞാന്‍ ട്രെയിനിംഗ് നല്‍കിയാല്‍ ണ്ടാം ദിവസം എന്നെ തിരിച്ചു ഓടിച്ചിട്ട്‌ കടിക്കുമായിരുന്നു. 

അങ്ങനെ ഏകദേശം മൂന്നുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് ഞാന്‍ ഈ വിഷയം നന്നായി ഒന്നു വിശകലനം ചെയ്തു. എന്താണ് എന്റെ കുറവ്, അല്ലെങ്കില്‍ പ്രശ്നം? അതിനുള്ള കാരണം എന്ത്? അത് എങ്ങനെ പരിഹരിക്കാം. അങ്ങനെ ഞാന്‍ പ്രശ്നത്തിന്‍റെ മൂലകാരണം തേടി എന്‍റെ ചെറുപ്പകാലത്തേക്ക് ഒന്ന് തിരിച്ചു പോയി. 

അതിപുരാതന ജന്മികുടുംബത്തില്‍ (ഹോ എന്തൊരു സുഖം), മഹാ ക്രൂരന്മാരുമായ വലിയപ്പന്റെയും വലിയമ്മയുടെയും കൂടെ ജീവിച്ച ഒരു ബാല്യം. അപ്പനില്ലാത്ത ഞങ്ങള്‍ നാലുമക്കളെ ക്രൂരമായി ദ്രോഹിക്കുകയായിരുന്നു അവരുടെ വിനോദം. പഠിക്കുക, കുരിശു വരക്കുക, മിണ്ടാതിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുക തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള്‍ ഞങ്ങളെ ചെയ്യിച്ചു. രാവിലെ കുളിക്കാനും പല്ലു തേക്കാനും നിര്‍ബന്ധിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ നിര്‍ദോഷ വിനോദങ്ങള്‍ക്ക് എത്രയെത്ര ക്രൂരമര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍... വല്ല്യപ്പന്റെ തോര്‍ത്തെടുത്ത് കാലില്‍ കെട്ടി കമുകില്‍ കയറിയതിനു തുടയില്‍ തിരുമ്മിയ വല്യമ്മ. വാട്ടര്‍ ടാങ്കില്‍ കയറി കുളിച്ചതിനു പുളിവാര്‍ കൊണ്ട് തുടയില്‍ തഴുകിയ വല്യപ്പന്‍. പത്ത് മിനുറ്റ് വെള്ളത്തില്‍ കിടന്നാല്‍ ഏതു കുഞ്ഞും മൂത്രമൊഴിക്കുമെങ്കിലും അരമണിക്കൂര്‍ ടാങ്കില്‍ കിടന്ന ഞാന്‍ സത്യമായും ഒഴിച്ചില്ല, ബാക്കി മൂന്നു പേരും ഇല്ലാ എന്നാണു പറഞ്ഞതും. അല്ലെങ്കിലും ആ വെള്ളം കുടിക്കാന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നില്ലായിരുന്നു, പല്ലു തേച്ചു കുളുക്കുഴിയാനും, കഴിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് കൈ കഴുകാനും, പിന്നെ കുളിക്കാനും ഒക്കെയാണ് അതുപയോഗിച്ചിരുന്നത്.

കൊച്ചുമക്കളായ ഞങ്ങളോട് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു എങ്കില്‍ വീട്ടിലെ ജോലിക്കരോടുള്ള സമീപനം പറയണോ? ആരോഗ്യസ്വാമി, അന്നമ്മ, ഗണേശന്‍, സരസന്‍, സുന്ദരന്‍ അങ്ങനെ എത്ര പേര്‍,  എത്രയോ ജന്മങ്ങള്‍. ഞാനൊക്കെ ഒന്ന് ഏറ്റു നിന്ന്  തൂറ്റാറായപ്പോളെക്കും അത് വരെ സഹായി ആയി നിന്നിരുന്ന ആരോഗ്യസ്വാമി കല്യാണം ഒക്കെയായി പിരിഞ്ഞു പോകാറായി. മൂക്കളയും ഒലിപ്പിച്ചു, വിര പോലെ ഇരുന്ന ഇവനോക്കെ, നാല് നേരം വല്ലതും കഴിച്ചു ഇത്തിരി ആരോഗ്യം ഒക്കെ വന്നപ്പോളേക്കും കെട്ടാന്‍ പോകുന്നു എന്നായിരിക്കും ബൂര്‍ഷ്വാസികള്‍ ആയിരുന്ന വല്യപ്പനും വല്യമ്മയും ഒക്കെ അന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുക. എന്തായാലും ആരോഗ്യസ്വാമി നന്ദി ഉള്ളവനായിരുന്നു. ഒരു തമിഴന്‍ പയ്യനെ പുള്ളിക്കാരന്‍ ഒപ്പിച്ചു തന്നു. എന്നെക്കാള്‍ പ്രായം കുറഞ്ഞ ഗണേശന്‍. എന്റെ രണ്ടിരട്ടി ഭക്ഷണം കഴിക്കും, ഒരു വലിയ മനുഷ്യന്റെ പണിയും ചെയ്യും. വന്നു ആദ്യത്തെ ദിവസം രാത്രി തന്നെ ചായിപ്പില്‍ നിന്നും അവന്‍റെ നെച്ചത്തടിച്ചുള്ള കരച്ചില്‍ കേട്ടു ഞങ്ങള്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ആ കുഞ്ഞു പയ്യന്‍ വാവിട്ടു കരയുകയാണ്, നാടും വീടും ഒക്കെ വിട്ടു പോന്നതിന്റെ വിഷമത്തില്‍. രണ്ടാഴ്ചമുമ്പ് വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് വന്ന നാടന്‍ അല്‍സേഷന്‍ ക്രോസ് ആയ ടിപ്പുവും ഇത് പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു ആദ്യത്തെ രണ്ടു ദിവസം. ഗണേശനെ വിളിച്ചു വല്യപ്പന്റെ മുറിയില്‍ കിടത്തിയതല്ലാതെ അവനെ തമിഴ്നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി  വിടാഞ്ഞതില്‍ പ്രതിക്ഷേധിച്ചു ഞാന്‍ അന്ന് രാത്രിയില്‍ പാല് കുടിച്ചില്ല,അതാരും ശ്രദ്ധിച്ചും ഇല്ല. എന്തായാലും രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞതോടെ ടിപ്പുവിന്‍റെ കണക്കു ഗണേശനും എന്നെ ഭരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

കോടാലി കൊണ്ട് വിറകു കീറുക, കൈക്കോടാലി കൊണ്ട് മരക്കമ്പ് മുറിക്കുക, വാക്കത്തി കൊണ്ട് പ്ലാവില ഇറക്കുക, ചക്ക ഇടാന്‍ പ്ലാവില്‍ കയറുക, അരിവാ കൊണ്ട് പുല്ലരിയുക, വാളുകൊണ്ട് തടി അറക്കുക, മമ്മട്ടി തൂമ്പാ കൊണ്ട് പുല്ലു കിളക്കുക, തൂമ്പാ കൊണ്ട് വാഴയ്ക്ക് തടം എടുക്കുക തുടങ്ങിയ ഗ്ലാമര്‍ പണികള്‍ ഒക്കെ വളരെ വേഗം ഗണേശന്‍ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. നമുക്കാണെങ്കില്‍ ഈ പണിയായുധങ്ങള്‍ ഒക്കെ എടുത്ത് ഗണേശനു കൊടുക്കുന്ന ഒരു മാതിരി ഊഞ്ഞാലാടിയ ഡ്യുട്ടിയും, ഒരു മാതിരി പ്രൈവറ്റ് ബസിലെ കിളിയുടെ പോലത്തെ ജോലി.

അങ്ങനെ എല്ലാ രീതിയിലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് എതിരായിരുന്ന വല്യപ്പനും വല്യമ്മക്കും എതിരായി, പണിക്കാരുമായി വളരെ നല്ല സ്നേഹത്തിലും ബന്ധത്തിലുമായി. ജോലിക്കാര്‍ ഞങ്ങളുടെ കാര്‍ന്നോന്മാര്‍ക്ക് നല്‍കിയ പണികള്‍ക്കൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ നല്ല പിന്തുണയും കൊടുത്തിരുന്നു. അടിച്ചു കോണ്‍തെറ്റി ജീപ്പുകൊണ്ട് പോയി ഓടയില്‍ താഴ്ത്തിയതിനു ഡ്രൈവര്‍ തോമസുചേട്ടനെ പിരിച്ചു വിട്ട നടപടിക്കെതിരെ പ്രതിക്ഷേധിച്ചു ഞാന്‍ ജീപ്പിന്റെ കാറ്റ് രണ്ടു പ്രാവശ്യം ഊരിവിട്ടു. മഴ പെയ്ത സമയത്ത് പാല്‍ എടുക്കാതെ, അയല്‍വക്കത്തെ പണിക്കാരി ജാനുവുമായി വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞ റബര്‍ വെട്ടുകാരന്‍ ചാക്കോയെ വഴക്ക് പറഞ്ഞതിന്,  ആണിയുമായി റബറിന്റെ പട്ടയില്‍ കുത്തി വരച്ചു. അങ്ങനെ സാഹചര്യവും ദേഷ്യവും വിരോധവും അനുസരിച്ച്  ടാങ്കില്‍ പോയി നിരന്നു നിന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കുക, ക്ടാവിനെ അഴിച്ചു വിട്ടു പശുവിന്‍റെ പാല് കുടിപ്പിക്കുക, എലിപ്പെട്ടിയില്‍ വീണ എലിയെ തുറന്നു വിടുക അങ്ങനെ ഞങ്ങളാല്‍ ചെയ്യാവുന്ന പണികള്‍ ഞങ്ങളും കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

അപ്പോള്‍ അങ്ങനെ ദരിദ്രരുടെയും പീഡിതരുടെയും ആരാധകന്‍ ആയിപോയതാണ്‌ എനിക്ക് ഇങ്ങനെ മാനേജ് ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ് കുറയാന്‍ കാരണം എന്ന് ഞാന്‍ മനസിലാക്കി. അങ്ങനെ മൂന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് ഗള്‍ഫില്‍ നിന്നും നാട്ടില്‍ വന്നു എന്തേലും ഒക്കെ ബിസിനസ്ചെ യ്യാമെന്ന ചീറ്റിയ പ്ലാനും കഴിഞ്ഞു, വെറുതെ തേരാപാര നടക്കുന്ന സമയം. ഇനിയിപ്പോള്‍ ബാല്യകാലത്തേക്ക്‌ തിരിച്ചുപോയി ജോലിക്കാരെ ഒക്കെ പീഡിപ്പിക്കുകയും മാനേജ് ചെയ്യുകയും ഒക്കെ ചെയ്യാമെന്ന് വെച്ചാല്‍ വലിയ പാടല്ലേ? അന്നേരമാണ് എന്‍റെ അമേരിക്കയിലുള്ള സുഹൃത്ത് സണ്ണി പ്രോജക്റ്റ് മാനേജ്മെന്റ് കോഴ്സിനെ പറ്റി പറയുന്നത്. അങ്ങനെ ഞാനും മാനേജര്‍ ആകാന്‍ പഠനം തുടങ്ങി.

സ്കോപ്, കോസ്റ്റ് ആന്‍റ് ടൈം ഒക്കെ മാനേജ് ചെയ്യാനും ഉള്ള പഠനമൊക്കെ തീവ്രമായി നടക്കുന്ന സമയം. കയ്യിലാണെങ്കില്‍ ജീവിതകോസ്റ്റ് നടത്താന്‍ ഒന്നുമില്ല, പഠിക്കാന്‍ ടൈം ഒട്ടുമില്ല, ഇതൊക്കെ ചെയ്താലും വലിയ സ്കോപ്പും ഇല്ല. എന്നിട്ടും ഞാന്‍ പഠിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു, അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് ഭാര്യയെ വിഷ്വല്‍ ബേസിക്കും പഠിപ്പിച്ചു. എന്തായാലും അതിന്‍റെ ഇടക്ക് നല്ല രണ്ടു മഴ പെയ്തു, പിള്ളേര്‍ നന്നായി ഉറങ്ങി, ഭാര്യയുടെ ബേസിക് വിഷ്വല്‍ കണ്ടു എന്‍റെ സ്കോപ്പും പോയി. എട്ടൊമ്പതു  മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം എനിക്ക് പി എം പി (Project Management) സര്‍ട്ടിഫിക്കേറ്റ്  കിട്ടി, പാപ്പി ഭൂജാതനും ആയി.

അങ്ങനെ മീനച്ചിലാര്‍ വീണ്ടും ഒഴുകി, മാണിസാര്‍ വീണ്ടും മന്ത്രിയായി, പിസി ജോര്‍ജ്ജുമായി വരെ ഒന്നിച്ചു,  ഞാനും വീണ്ടും ദുഫായില്‍ എത്തി, പഴയ കമ്പനിയില്‍ തന്നെ ജോലിക്കും കയറി. സകല ലോകത്തെയും, എന്റെ കമ്പനിയേയും, വഴിയില്‍ കാണുന്ന അഹങ്കാരികളായ അറബികളെയും മാനേജ് ചെയ്യുന്ന സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഒക്കെ മടക്കി കക്ഷത്തില്‍ വെച്ചു ഞാന്‍ സമാധാനമായി ജീവിതം നടത്തി തുടങ്ങി. ടിവിയില്‍ നികേഷും വേണുവും വീണയും ഹാര്‍മോണിയവും ഒക്കെ തകര്‍ക്കുമ്പോള്‍, ഞാനും ഭാര്യയുടെയും മക്കളുടെയും അടുത്ത് തകര്‍പ്പ് നടത്തി. കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയത്തെയും, ജനങ്ങളെയും, ഈ വാര്‍ത്ത വായിക്കുന്നവരേയും ഒക്കെ ഞാന്‍ അവളുടെ മുമ്പില്‍ മാനേജ് ചെയ്തു ആശ തീരത്തു. അവള്‍ക്കറിയാവുന്ന ഗണേശനെയും, ശാലുമേനോനെയും ഒക്കെ സോളാറും, ടി പിയും, പാക്കിസ്ഥാനും ഒക്കെയായി ചേര്‍ത്ത് വെച്ചു ഞാന്‍ വേണുവിനെയും നികേഷിനെയും ഒക്കെ ചിലപ്പോള്‍ ചീത്തവിളിച്ചും, മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ അനുകൂലിച്ചും വീട്ടില്‍ ഒരു പുലിയായി.  ഞാന്‍ ഒരു സംഭവം ആണെന്ന് വിവരമില്ലാത്ത അവളും എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത മക്കളും വിചാരിക്കുന്നുണ്ടാവും എന്ന് സങ്കല്‍പിച്ചു ഞാനും പുളകം കൊണ്ടു. എന്തായാലും എന്‍റെ ഭാര്യക്കും മക്കള്‍ക്കും ഒക്കെ ഒരു ബഹുമാനം ഉണ്ട് എന്നാണു എന്റെ ഒരു (തെറ്റി) ധാരണ.

 ഇളയവന്‍ ആയ പാപ്പി (രണ്ടു വയസ്) പക്ഷെ ആളൊരു ധിക്കാരിയും, ആരെയും വക വെക്കാത്തവനും ആണ്. വീട്ടില്‍ ഒരു സംഭവം ആയ ഈ എന്നെ പോലും പേടിയില്ലതാനും. ഈ ജീസസ് ക്രൈസ്റ്റ് നു  യേശുക്രിസ്തു എന്നൊരു പേരുള്ളത് മൂപ്പര്‍ക്കറിയാമോ എന്ന് പ്രാഞ്ചിയേട്ടന്‍ സംശയിച്ചെങ്കിലും,  നമ്മുടെ പാപ്പി ദേഷ്യത്തോടെ "യ ര ല വ ഷ സ ഹ " ഇങ്ങനെ ഏതു അക്ഷരം ഉപയോഗിച്ചാലും ഭാര്യക്കും മൂത്ത പിള്ളേര്‍ക്കും (കറിയാച്ചന്‍ , കോക്കു) ഒരു സംശയവും കൂടാതെ മനസ്സിലാവും. പക്ഷെ അവന്‍ കുഞ്ഞല്ലേ, ക്ഷമിച്ചേരെ, വിട്ടുകളയെടാ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവന്‍റെ കൊച്ചുകൊച്ചു പിടിവാശിയും വഴക്കും ഒക്കെ ഞാനും സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു.

അങ്ങനെ തുമ്മലും ചീറ്റലും ഒക്കെയായി ജീവിതം മുമ്പോട്ട്‌ പോകുന്നു. അങ്ങനെ ഇരുന്നപ്പോള്‍ ആണ് നമ്മുടെ കൂട്ടുകാരന്‍ സുരേഷ് അവന്‍റെ പിള്ളേര്‍ക്ക് സ്കൂട്ടര്‍ എന്ന് പറയുന്ന ഒരു സാധനം വാങ്ങിച്ചു കൊടുത്തു. രണ്ടു വീലും ഒരു ഹാന്റിലും, ഉള്ള ഒരു കാലുകൊണ്ട്‌ ചവിട്ടിത്തള്ളി ഓടിക്കുന്ന ഒരു കുന്ത്രാണ്ടം. നമ്മുടെ വീട്ടിലും കിടക്കപ്പൊറുതി ഇല്ലെന്നായി. അവസാനം ഞാനുമൊരെണ്ണം വാങ്ങി.

കാര്യം നേരെ നിന്നാല്‍ കാറ്റടിച്ചു താഴെവീഴുന്ന കോലം ആണെങ്കിലും പാപ്പി ആദ്യം തന്നെ അതില്‍ തന്റെ ഉടമസ്ഥാവകാശം സ്ഥാപിച്ചു. അങ്ങനെ ഒരു സായാഹ്നം, ഞാന്‍ പതിവ് പോലെ നികേഷും വേണുവുമായി ചാനലില്‍ മാറി മാറി സംവാദം നടത്തുന്നു. കോക്കു എന്റെ കൂടെയിരുന്നു ടിവിയിലെ വാര്‍ത്ത മാറ്റി കാര്‍ട്ടൂണ്‍ ആക്കാനുള്ള ശ്രമം നടത്തുന്നു, കറിയാച്ചന്‍ സ്കൂട്ടറില്‍ ചൊറിയുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് പാപ്പി ഉറക്കം ഒക്കെ അവസാനിപ്പിച്ചു രംഗപ്രവേശം നടത്തിയത്. "കാ" "ശു" "മാ" എന്ന് എന്തൊക്കെയോ രൂക്ഷമായി കറിയാച്ചനോട് പറഞ്ഞു, അതോടെ അവന്‍ ആ സ്കൂട്ടറും പാപ്പിക്ക് കൊടുത്ത് എന്റെ മടിയില്‍ വന്നിരുന്നു.

എന്തായാലും അഞ്ചുമിനിറ്റിനുള്ളില്‍ രണ്ടു പ്രാവശ്യം അവന്‍ എന്റെ കാലില്‍ വണ്ടി കയറ്റി. കാര്യം ജീവന്‍ പോകുന്ന വേദനയായിരുന്നു എങ്കിലും, ആദ്യത്തെ പ്രാവശ്യം ഞാന്‍ രൂക്ഷമായി നോക്കിയെങ്കിലും അവന്‍ എന്നെ നോക്കിയതു പോലുമില്ല. പക്ഷെ രണ്ടാമത്തെ പ്രാവശ്യം അതി ഭീകരമായ വേദനയില്‍ എന്റെ കുരു പൊട്ടി. ഞാന്‍ ജ്വലിച്ചു കൊണ്ട് എണീറ്റു. ഗള്‍ഫില്‍ ഒക്കെ, മര്യാദക്ക് വണ്ടിയില്‍ പോകുന്ന നമ്മുടെ പുറകില്‍ വന്നു ലൈറ്റും മിന്നിച്ചു ഹോണും അടിച്ചു നമ്മളെ അടുത്ത ട്രാക്കിലോട്ടു മാറ്റിയ ശേഷം രൂക്ഷമായിനോക്കുന്ന അറബി പിള്ളേരുടെ കണക്ക് അവന്‍ എന്നെ നോക്കിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അറിയാതെ സോറി പറഞ്ഞു പോയി. പിന്നെ കാലു രണ്ടും എടുത്തു സോഫയില്‍ വെച്ചു വണ്ടി കയറിയ ഭാഗം തിരുമ്മി വീണ്ടും വാര്‍ത്തയില്‍ ലയിച്ചു.

അങ്ങനെ വണ്ടി ഓടിച്ചു മടുത്ത പാപ്പി അവസാനം ഇത്തിരി വെള്ളം എടുത്തു ബോറടി മാറ്റാന്‍ ഭാര്യയുടെ പിന്‍ഭാഗത്ത് ഒഴിക്കുകയും, അവള്‍ എന്തോ പറയുകയും,  അതില്‍ പ്രതിക്ഷേധിച്ച് അവന്‍ സ്കൂട്ടര്‍ കൊണ്ട് വന്നു ടിവിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി എറിയുകയും ചെയ്തു. അവനു നല്ല ആരോഗ്യം ആയതുകൊണ്ട് എന്‍റെ ടിവി രക്ഷപെട്ടു. എന്തായാലും ആകെ ചൂടായത് കൊണ്ടാവും,  അവന്‍ ഏഴാം പ്രാവശ്യം കുളിമുറിയില്‍ കയറി വീണ്ടും കുളി തുടങ്ങി.

സാഹചര്യം മനസ്സിലാക്കിയ കോക്കു പതുക്കെ സ്കൂട്ടര്‍ എടുത്തു. കറിയാച്ചനും പുറകെ ചാടി.രണ്ടു പേരും അടിയായി. ഞാന്‍ ഇടപെട്ടു. "എന്താടാ പ്രശ്നം?". കോക്കു പറഞ്ഞു "ഞാന്‍ ഓടിക്കാന്‍ നേരം ചേട്ടാ വന്നു ചേട്ടായ്ക്ക് വേണം എന്ന് പറയുകയാണ്‌" എന്ന്. ഞാന്‍ തീരുമാനം എടുത്തു, കറിയാച്ചനോട് പറഞ്ഞു "കോക്കു ഇത്തിരി നേരം ഓടിച്ചിട്ട്‌ നിനക്ക് തരും ഒക്കേ?" നീതിനിര്‍വ്വഹണം നടത്തി കൃതാര്‍ഥനായി ഞാന്‍ ഇരുന്നത്തെ വീണ്ടും അവിടെ ബഹളം. ഞാന്‍ ചൂടായി കറിയാച്ചനെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ കറിയാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു " ഞാന്‍ ഓടിച്ചോണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ പാപ്പി വന്നു വാങ്ങിയതാ, അപ്പോള്‍ എനിക്കല്ലേ ആദ്യം കിട്ടേണ്ടത്?" ഞാന്‍ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ അതും ശരിയാണ്. ഞാന്‍ കോക്കുവിനോട് പറഞ്ഞു, " മോനെ, ചേട്ടാ ഇത്തിരി നേരം ഓടിക്കട്ടെ, അത് കഴിയുമ്പോള്‍ ചാച്ച വാങ്ങി തരാം." അവന്‍ അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല, ഞാന്‍ ചൂടായി, വടിയെടുത്തു, രണ്ടു പേരും കരച്ചിലും ആയി. ഞാന്‍ അടുത്ത അടവെടുത്തു. നിങ്ങളില്‍ ചാച്ചയോടു കൂടുതല്‍ സ്നേഹം ഉള്ളവര്‍ ഇപ്പോള്‍ ആശയടക്കം ചെയ്യുക എന്ന് പറഞ്ഞു. രണ്ടു പേരും നല്ല സ്നേഹവും സെന്റിമെന്റ്സും ഒക്കെയുള്ള പിള്ളേരായിരുന്നു. പക്ഷെ രണ്ടു പേരും സ്കൂട്ടറില്‍ നിന്നും പിടി വിട്ടില്ല. ടി വി യില്‍ ആണെങ്കില്‍ നികേഷിന്റെ ഒപ്പം ചര്‍ച്ചക്ക് പിസി ജോര്‍ജും എത്തി. എങ്ങനെ ഇതൊന്ന് ഒതുക്കും എന്നാലോചിച്ചപ്പോള്‍ ആണ്  നിന്നപ്പോള്‍ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടത്.

പണ്ടത്തെ മൂട്സ് പ്ലീസ് എന്ന പരസ്യം പോലെ,  ബാത്ത്റൂമിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നു ഉറച്ച പാദങ്ങളോടെ പാപ്പി എത്തി. എന്താടാ പ്രശ്നം എന്ന രീതിയില്‍ കറിയായെയും കോക്കുവിനെയും നോക്കി. ഒരു നിമിഷം അവന്‍ എന്തോ ഒന്നാലോചിച്ചു. പിന്നെ "മാ", "പാ" എന്നോക്കെ കോക്കുവിനോട് രൂക്ഷമായി പറഞ്ഞു. എന്തായാലും "ഇവിടെ താടാ" എന്നാണ് പറഞ്ഞതെന്ന് കോക്കുവിനു മനസിലായി, അവന്‍ സ്കൂട്ടറില്‍ നിന്നും പിടി വിട്ടു. അടുത്തതായി പാപ്പി കറിയാച്ചനെ ഇത്തിരി മയത്തില്‍ നോക്കി, "വേണേല്‍ എടുത്തു ഓടിച്ചോ" എന്നാണ് അവന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്നു കറിയാച്ചനും മനസ്സിലായി.  എല്ലാം ഒരു ചോദ്യ ചിഹ്നത്തോടെ നോക്കി കണ്ട എനിക്കും ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. എന്‍റെ പി എം പി മാനേജ്മെന്‍റ്  പഠനത്തിന്‍റെ ഗുണം മുഴുവന്‍ ഒരു "ബീജം" കൊണ്ടുപോയ കാര്യം.....






Read more...

ചാറ്റിങ്ങും ലൈനും പിന്നെ പ്രേതവും....

>> Tuesday, August 13, 2013

ഈ സംഭവം നടക്കുന്നത് ഏകദേശം പത്ത് പന്ത്രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പാണ്. അന്ന് ഇന്നത്തെ പോലെ ഫേസ്ബുക്കും ട്വിറ്ററും ഒന്നുമില്ല. എന്തിനു മൊബൈലും എസ് എം എസും എം എം എസ്സും ഒക്കെ പതുക്കെ വ്യാപകമായി വരുന്നതേ  ഉള്ളൂ.  എങ്കിലും പ്രേമിക്കാനുള്ള ത്വരയും പെണ്ണുങ്ങളോടുള്ള താല്പര്യവും അന്നത്തെ ആണുങ്ങള്‍ക്കും കുറവൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് മാത്രവുമല്ല,  ആക്രാന്തം ഇത്തിരി കൂടുതലും ആയിരുന്നു. വയാഗ്രയോക്കെ കഷ്ടിച്ച് അങ്ങ് എത്തി എങ്കിലും സാധാരണക്കാരന് ആകെ ഇത്തിരി യാഹൂ ചാറ്റും വല്ല പടങ്ങളും ഒക്കെ തന്നെയായിരുന്നു ആശ്വാസം.

അങ്ങനെ ഞാന്‍ എറണാകുളത്ത് പുതിയ ജോലിയില്‍ പ്രവേശിക്കുന്നു, കൊച്ചു കടവന്ത്രയില്‍ ഒരു വീട് പോയി നോക്കുന്നു. ബ്രോക്കറിന്റെ വിവരണം അതി ഭയങ്കരം ആയിരുന്നു. രണ്ടു നില വീടാണ്, സില്‍മാ നടി ദിവ്യാ ഉണ്ണിയുടെ വീടിന്‍റെ പത്ത് വീട് ഇപ്പുറത്താണ്, താഴത്തെ ഫ്ലോറില്‍ ഒരു ഫാമിലി ഉണ്ട്, ഇത്തിരി നടന്നാല്‍ കടവന്ത്ര എത്തുകയും ചെയ്യും. പിന്നെ പട്ടണം ആണെങ്കിലും വീടിന്‍റെ ഒരു സൈഡില്‍ ഒരു പഴയ സര്‍പ്പക്കാവ് ആണ്, അതിനാല്‍ മരങ്ങളും ഇഷ്ടം പോലെ ചെടികളും ഒക്കെ ഉള്ളതുകൊണ്ട് ഫ്രീ ആയി ധാരാളം ഓക്സിജനും കിട്ടുമത്രേ. അവന്‍റെ വാചകം ഒക്കെ കേട്ട് എന്റെ മനസ്സില്‍ വെറുതെ ലഡ്ഡുക്കള്‍ ഒക്കെ ചുമ്മാ ടഗ ടാഗാന്നു പൊട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ദിവ്യ ഉണ്ണി രാവിലെ വെറുതെ ജോഗ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ എന്നെ കണ്ടു ഇഷ്ടപെടുന്നതും താഴത്തെ ഫ്ലോറില്‍ താമസിക്കുന്ന അതി സമ്പന്നമായ കുടുംബത്തിലെ അതിസുന്ദരിയായ മകള്‍ എന്റെ ഗ്ലാമറും കഴിവും ബുദ്ധിയും ഒക്കെകണ്ടു പ്രണയ പരവശയാകുന്നതും ഒക്കെ നല്ല മുഴുത്ത ലഡുവായി ഞൊടിയിടകൊണ്ട് പൊട്ടിക്കഴിഞ്ഞു.

അങ്ങനെ അത്യാവശ്യം പൊട്ടലും ചീറ്റലും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു എന്ന് മനസിലായപ്പോള്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു. അവിടെ ഒരുത്തന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ട്, സംഗതി ചുമ്മാ പറയുന്നതാ. ഒരുത്തന്‍ അവിടുന്നും വിഷം കഴിച്ചിരുന്നു, പക്ഷെ അവനെ വലിയ താമസമില്ലാതെ ആശുപത്രിയില്‍ കൊണ്ട് പോകുകയും ചെയ്തു. എന്നിട്ട് ആളു മരിച്ചോ എന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. ഓ.. രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം കിടന്നിട്ടാണ് വടിയായത്. അങ്ങനെയൊക്കെ നോക്കിയാല്‍ നമുക്ക് എവിടെയേലും താമസിക്കാന്‍ പറ്റുവോ? പിന്നെ നമ്മളെ പോലുള്ള ചെറുപ്പക്കാര്‍ക്ക് അതൊന്നും പ്രശ്നമല്ലല്ലോ. കാര്യം ബ്രോക്കര്‍ നമ്മളെ പോലെ എന്ന് ബഹുവചനത്തില്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവിടെ ഞാന്‍ ഏകനായി വേണമല്ലോ കിടക്കാന്‍.! , പോരാത്തതിന് എനിക്കാണെങ്കില്‍ ചെറുപ്പം മുതലേ അപാര ധൈര്യവും.

അപ്പൊ അതാണ്‌ വാടക കുറവും പിന്നെ ഒരു ബാച്ചിലറിന് വീട് തന്നതും. എന്തായാലും ഞാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ പ്രായം പത്തിരുപത്തെട്ടു കഴിഞ്ഞു. ഇനിയും പേടിയും പ്രേതവും ഒക്കെയായി ഇരുന്നാല്‍ ശരിയാവില്ല. പോരാത്തതിന് നേരത്തെ പൊട്ടിയ ലഡു ഏതെങ്കിലും ശരിക്കും പൊട്ടിയാല്‍ അത് ബോണസ്‌ ആകുകയും ചെയ്യും.

അങ്ങനെ വീട് കാണാന്‍ ചെന്നു. ആത്മവിശ്വാസം ഒക്കെ നല്ലത് തന്നെ. പക്ഷെ അതിസുന്ദരിയായ ഒരു മകളുള്ള കോടീശ്വരന്‍, ഒരു വീടിന്‍റെ താഴത്തെ നിലയില്‍ വാടകയ്ക്ക്മു താമസിക്കും എന്നും, മുകളിലത്തെ നിലയില്‍,  ഞാന്‍ എന്ന ബാച്ചിലറിനെ താമസിക്കാന്‍ അനുവദിക്കും എന്നൊക്കെ വിചാരിച്ചത് ഇത്തിരി ഓവര്‍ ആയി പോയി എന്ന് മനസ്സിലായി. അങ്ങനെ താഴത്തെ വീട്ടുകാരുടെ സെറ്റപ്പ് കണ്ടപ്പോളേ കോടീശ്വരന്‍ തകര്‍ന്നു, ലഡുവിന്‍റെ ആദ്യപകുതിയും. ഇനി പാവപ്പെട്ടവള്‍ ആണെങ്കിലും ഒരു സുന്ദരി പെങ്കൊച്ചു ഉണ്ടായിരുന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു. ആകെ കാണാന്‍ സാധിച്ചത് നല്ല ചൂടും ചൂരും ഉള്ള, നന്നായി കുരക്കുന്ന ഒരു പോമറേനിയന്‍പട്ടിയെ ആണ്.

എന്തായാലും വീട് നല്ല അടിപൊളി തന്നെ. അപ്പോള്‍ തന്നെ അഡ്വാന്‍സും കൊടുത്ത് കരാര്‍ എഴുതാന്‍ പറഞ്ഞു. പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ താക്കോലും കിട്ടി,  അത്യാവശ്യം കട്ടില്‍, പെട്ടി, ലൊട്ടുലൊടുക്കു സാധനങ്ങളും ആയി വീട് കയ്യടക്കി. പട്ടണം ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ ടിവി,ഇന്റര്‍നെറ്റ് തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ശീഹ്രം നടന്നു.

അങ്ങനെ പാലായില്‍ നിന്നും എത്തിയ കൂട്ടുകാര്‍ വീടൊക്കെ അടിച്ചു കഴുകി വൃത്തിയാക്കി. ഞാനും കുട്ടപ്പായിയും കൂടി ബീവരേജസില്‍ പോയി കുപ്പിയും തട്ടുകടയില്‍ നിന്നും ഭക്ഷണവും വാങ്ങി വന്നു, അവിടെ കുടിയും പാട്ടും ഒക്കെയായി തകര്‍ത്തു വാരി കിടന്നുറങ്ങി. പിറ്റേ ദിവസം ഉച്ചക്ക് മുമ്പേ അവര്‍ യാത്ര പറഞ്ഞു പാലാക്ക് പോയി.  വീടിന്‍റെ ഉടമസ്ഥ ബോംബെക്കാരി ഒരു ചേച്ചിയാണ്, അവര്‍ ഇപ്പോള്‍ നാട്ടില്‍ അവുധിക്ക് വന്നിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പോള്‍ രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളില്‍ എന്നെകാണാന്‍ ഇതിലെ വരുമായിരിക്കും എന്നും ഡോക്കുമെന്റ്സ് ഒക്കെ റെഡി ആക്കിയ ആ ചേച്ചിയുടെ ആങ്ങള പറഞ്ഞു.

അങ്ങനെ അവസാനം ഞാന്‍ ഒറ്റക്കായി, അന്നൊരു ഞായറാഴ്ചയും. യാഹൂ ചാറ്റില്‍ കുറെ പരത്തി നോക്കി, ഒരു രക്ഷയും കിട്ടിയില്ല. മനസ്സില്‍ ആണെങ്കില്‍ എത്ര വിചാരിച്ചിട്ടും അവിടെകിടന്നു വിഷം അടിച്ച  ആളുടെ വിചാരം മാറുന്നുമില്ല. അവസാനം ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു, ഇത്രയും പ്രായം ഉള്ള ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ ഭയപ്പെടുന്നതില്‍, ഒരു ഭീരുവായി ഇരിക്കുന്നതില്‍ ഒരു അര്‍ത്ഥവും ഇല്ല. ധൈര്യവാനാകൂ, ആണത്വം കാണിക്കൂ, ചഞ്ചലലത കൈവെടിയൂ മകനെ എന്നൊക്കെ സ്വയം പറഞ്ഞു ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഉഷാറായി.

പിന്നെ ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല. നേരെ കടവന്ത്ര ജങ്ക്ഷനില്‍ പോയി കര്‍ത്താവിന്റെയും മാതാവിന്റെയും ഓരോ രൂപം വാങ്ങി പള്ളിയില്‍ കൊണ്ട് പോയി വെഞ്ചരിച്ചു. തിരിച്ചു പോരുന്ന വഴി ഒരു പൈന്റും വാങ്ങി വീട്ടിലെത്തി.  രൂപം ഒക്കെ ഭിത്തിയില്‍ ആണി അടിച്ചു വെച്ചു, ഒരു ലുത്തിനിയ ചെല്ലി, പൈന്റു തുറന്നു സെലിബ്രേഷന്‍ തുടങ്ങി. പൈന്റു തീരുന്നതിനു മുമ്പേ ഞാന്‍ തീര്‍ന്നു. ഒരു പ്രേതത്തിന്റെയും ശല്യം ഇല്ലാതെ ഞാന്‍ കിടന്നുറങ്ങി.

പുതിയ ജോലിയായതുകൊണ്ട് ഓഫീസില്‍ തല കാണിച്ചു വീണ്ടും വീട്ടില്‍ വന്നു. പോരുന്ന വഴി ഒരു ധൈര്യത്തിന് ഒരു പൈന്റും കൂടി വാങ്ങി. നേരെ വീട്ടില്‍ വന്നിരുന്നു ചാറ്റ് ഓണ്‍ ചെയ്തു. കുറെ പേജുകള്‍ കയറി നിരങ്ങി നോക്കി. പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഒക്കെ ഹായ്, ഹലോ, ഹേയ് അങ്ങനെ പല രീതിയില്‍ വിളിച്ചു നോക്കി, നോ രക്ഷ. ഇനി അഥവാ ആരെങ്കിലും ഒന്ന് മറുപടി തന്നാല്‍ തന്നെ asl ചോദിച്ചു നമ്മള്‍ ആണാണ് ഇന്ത്യാക്കാരന്‍ ആണ് എന്നറിയുമ്പോള്‍ വിട്ടു പോകും. അങ്ങനെ വിഷണ്ണനായി ഇരിക്കുമ്പോളാണ് ഒരു പെണ്കിളിയുടെ മെസ്സേജ്, "ഹലോ..."

ഞാന്‍ കുളിരണിഞ്ഞു, കണ്ണില്‍ കൂടി ആനന്ദാശ്രുക്കള്‍ വന്നു. ആക്രാന്തം കൊണ്ട് ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല, ഹായ് വേണോ അതോ ഹേയ് വേണോ അല്ലെങ്കില്‍ ഹലോ ആയാലോ. അവസാനം സിമ്പിള്‍ ആയി ഒരു ഹായ് വെച്ചു. അപ്പോള്‍ അവളുടെ ചോദ്യം.

"Are u Jose Pothen?"

ഞാന്‍ വീണ്ടും വിഷണ്ണനായി. എന്റെ ഐ ഡി പോത്തന്‍ എന്നാണു, പക്ഷെ ഞാന്‍ പോത്തന്‍ ജോസ് അല്ല. ആറ്റു നോറ്റിരുന്നു ഒരു പെണ്ണ് വന്നതാ, അതിപ്പോളെ പോകുവല്ലോ എന്ന ഭയം ഒന്നാമത്. നുണ പറഞ്ഞാലും അധികം പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ് മറുവശത്ത്. അങ്ങനെ വിഷാദനായി ഒരു മിനിറ്റ് ആലോചിച്ചു. പിന്നെ രണ്ടുംകല്‍പ്പിച്ചു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
"No I am not, may I know who is this?"
അപ്പോള്‍ മറുപടി വന്നു. "  I am sorry, i was just checking whether you are my school classmate Jose Pothen or not. Sorry and Bye"

ഡിം ... എല്ലാം തീര്‍ന്നു.

ഇനി എന്തു ചെയ്യും? സോറിയും ബൈ യും പറഞ്ഞു പോയ പെണ്ണിനെ ഇനി എങ്ങനാ ഒന്ന് കയ്യിലാക്കുന്നത്? എന്തായാലും ഓണ്‍ ലൈന്‍ ആയി കിടപ്പുണ്ട് അവള്‍, ഒന്നൂടെ ക്നോക്ചെയ്തു നോക്കാം.

"R u Malayali?"

ദേണ്ടെ... അവളുടെ മറുപടി വരുന്നു....

"Yea, but I live in Bangalore."

ലഡ്ഡു പിന്നെയും പൊട്ടി. ഞാനും ബംഗ്ലൂരില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്നു എന്നും പിന്നെ വിദേശ രാജ്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ കറങ്ങി മടുത്തപ്പോള്‍ എല്ലാം മതിയാക്കി അവസാനം നാട്ടില്‍ തന്നെ ജീവിക്കാനുള്ള കൊതികൊണ്ട് വന്നതാണെന്നും ഒക്കെ അങ്ങ് കീച്ചി. മലയാളത്തോട് അത്രക്കങ്ങു താല്പര്യം ആയതു കൊണ്ട് ഇംഗ്ലീഷ് മാറ്റി  മംഗ്ലീഷ് ആക്കി. ഇനി ഇംഗ്ലീഷ് ഡിക്ഷ്ണറി ഒന്നും നോക്കാതെ മലയാളത്തില്‍ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യാമല്ലോ എന്ന ആശ്വാസത്തില്‍ ഞാന്‍ ഉഷാറായി. ഒരു രക്ഷയും ഇല്ലാതെ കൊച്ചിയില്‍ വന്നു കൊതുക് കടി കൊള്ളുന്നതാണെന്നു നമുക്ക് പറയാന്‍ പറ്റുമോ? ഇത്രയും ഒക്കെ പറഞ്ഞപ്പോളെക്കും അവള്‍ പറഞ്ഞു. "My Amma is back and she may not like chatting with boys. So lets talk some other time"

വീണ്ടും ഗ്യാസ് പോയ ബലൂണ്‍ പോലെ, അല്ലെങ്കില്‍ ഏതാണ്ട് പോയ അണ്ണാനെ പോലെ, ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം സ്തബ്ദനായി.  ഒരു നിരാശാ കാമുകനാകാനായി എന്റെ താടിയിലെ രോമങ്ങള്‍ തരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു. ബീവറെജസിലെ
കുപ്പികള്‍ എന്നെ മാടി വിളിക്കുന്നത്‌  കണ്ടു. എങ്കിലും ഒരു അവസാന ശ്രമം എന്ന നിലക്കും പിന്നീട് സംസാരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞതിനാലും ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. " ഫ്രെണ്ട് ആയി ആട് ചെയ്തോട്ടെ?"

എന്റെ മനസ്സില്‍ കുളിര്‍മഴ പെയ്യിച്ചു കൊണ്ട്, നിറയെ ലഡ്ഡുകുഞ്ഞുങ്ങള്‍ നിരന്ന ഒരു ബേക്കറി തുറന്നു കൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.  "Ohh sure..."

 അങ്ങനെ ഞാന്‍ വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ കണ്ടിരുന്ന കോടീശ്വരന്‍ ആകുന്ന പകല്‍കിനാവുകളില്‍ മാറ്റം വരുത്തി. അവളുടെ അപ്പന്‍ സ്വിട്സര്‍ലാണ്ടില്‍ ആയതിനാല്‍ ഞാനും സ്വിസ് ബാങ്കില്‍ അക്കൌണ്ട് എടുത്തു. അവള്‍ക്കും നാട്ടിന്‍പുറം ഇഷ്ടമായതിനാല്‍ സുന്ദരിയായ അവളുടെ കൂടെ നാട്ടിന്‍ പുറത്തെ റബര്‍ തോട്ടത്തില്‍ ആടിനെ മേയിച്ചു നടന്നു. ഫോട്ടോ കാണാത്തത് കൊണ്ട് അവള്‍ക്കു ആരുടെ മുഖം കൊടുക്കണം എന്നാ കാര്യത്തില്‍ കണ്ഫ്യുഷന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു,അത് കൊണ്ട് ഓരോ സീനിലും അവളുടെ മുഖം വേറെ വേറെ ആയിരുന്നു. അവള്‍ മലയാളത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നതു കൊണ്ട് എന്റെ ഇന്ഗ്ലീഷ് ഭാഷയോടുള്ള സഭാകമ്പം അല്ലെങ്കില്‍ അത് സംസാരിക്കാനുള്ള കോംപ്ലക്സ് മാറി കിട്ടി.

അങ്ങനെ ഇരുന്നപ്പോള്‍ ആണ് നമ്മുടെ ഭവനത്തിന്‍റെ ഉടമസ്ഥയായ ബോംബേക്കാരി ചേച്ചി വരുന്നത്. ഇത്തിരി നന്നായി വര്‍ത്തമാനം പറയുന്ന ഒരു പാവം സ്ത്രീ. വെറുതെ ആറുമാസം ബോംബേയില്‍ കറങ്ങി നടന്നതു കൊണ്ട് ചുമ്മാ വാഷി, ചെമ്പൂര്‍ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളും ജൂഹു ബീച്ചും, ഗോരായി ബീച്ചും ഒക്കെ ഞാനും വര്‍ത്തമാനത്തില്‍ ചേര്‍ത്ത്. അങ്ങനെ വലിയ വലിയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ സംസാരിച്ചു സംസാരിച്ചു വന്നതിന്റെ കൂട്ടത്തില്‍ എത്ര നിയന്ത്രിച്ചിട്ടും എന്റെ മനസ്സില്‍ ഇടയ്ക്കിടെ തികട്ടി വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ആ ചോദ്യം ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

"ഇവിടെ ആരാണ്ട് ആത്മഹത്യ ചെയ്തിരുന്നു അല്ലെ?". വളരെ നിസ്സാരമായി ചേച്ചി പറഞ്ഞു, അവന്‍ അതാ ആ ജനലില്‍ കയറുകെട്ടി  മുകളിലേക്ക് കയറിട്ടിട്ടു ടെറസ്സില്‍ കയറി കുരുക്കിട്ടു താഴേക്ക്‌ ഒറ്റച്ചാട്ടം, താഴെ താമസിക്കുന്നവര്‍ ഒച്ച കേട്ടു വന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ ജനില്‍ തൂങ്ങി നിപ്പുണ്ട്. എന്റെ അടി വയറ്റില്‍ ഒരു കാളല്‍. പിന്നെ ചേച്ചി പറഞ്ഞതൊന്നും ഞാന്‍ കേട്ടില്ല. എന്റെ ബെഡ് റൂമിലെ ജനലിന്റെ കാര്യമാ ചേച്ചി വളരെ നിസ്സാരമായി പറഞ്ഞത്.  യാത്ര പറഞ്ഞു പോകുമ്പോള്‍ ചേച്ചിക്ക് ഒരു നല്ല ധൈര്യമുള്ള പയ്യന്‍ വാടകയ്ക്ക് വന്നതിന്റെ സന്തോഷം. എനിക്ക് എങ്ങനെ ഞാനിനി ഇവിടെ ഉറങ്ങും എന്ന ചിന്തയും.

എന്നെ അങ്ങനെ ആര്‍ക്കും തോല്‍പ്പിക്കാനാവില്ല. ഞാന്‍ ഒരു നാലെണ്ണം വെള്ളമൊഴിക്കാതെ അങ്ങ് വീശി. ബെഡ് റൂമിന്റെ വശത്തേക്ക് ഞാന്‍ അറിയാതെ പോലും തല തിരിച്ചില്ല. കമ്പ്യുട്ടറില്‍ വന്നു ടൈപ്പ് ചെയ്ത ഹിസ്റ്ററി ഒന്ന് കൂടി നോക്കി. ലുങ്കിയും പുതച്ചു, കീബോര്‍ഡിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു ശുഭ ചിന്തകളോടെ ഞാന്‍ കിടന്നുറങ്ങി. അല്ല പിന്നെ, ഞാന്‍ ആരാ മോന്‍.....

പിറ്റേന്ന് ഓഫീസില്‍ നിന്നും തിരിച്ചു വരാനും യാഹൂ ചാറ്റ് ഓണ്‍ ചെയ്യാനും ഞാന്‍ വീര്‍പ്പുമുട്ടി ഇരുന്നു. ഓടിക്കിതച്ചു വീട്ടില്‍ കയറി, തുണി പോലും മാറാതെ കമ്പ്യുട്ടര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്തു. അതൊക്കെ ഒന്ന് ഓണ്‍ ആയി ഇന്റര്‍നെറ്റ് കണക്ടാകാന്‍ എടുത്ത സമയം എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം യുഗങ്ങളായി തോന്നി. പാന്‍റും ഷര്‍ട്ടും ഊരിയപ്പോളെക്കും ചാറ്റ് ഓണ്‍ ആയി വന്നു. ഊരിയ തുണി കാലുകൊണ്ട്‌ തോണ്ടി ഒരു മൂലയില്‍ ഇട്ടപ്പോളെക്കും ഞാന്‍ കണ്ടു, അതാ എന്റെ ഫ്രെണ്ട് ലിസ്റ്റില്‍ അവള്‍ ഓണലൈന്‍ ആയി കിടക്കുന്നു.

ഹോ... ആകെ ഒരു രോമാഞ്ചകഞ്ചുകകിഞ്ചകം അണിഞ്ഞു ഞാന്‍ പുളകിതനായി. പിന്നെ സമയം കളഞ്ഞില്ല... നേരെ ഒരു ഹലോ കൊടുത്തു. ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് വെയിറ്റ് ചെയ്യാമോ എന്ന് അവളുടെ അപേക്ഷ. ഓ ഷുവര്‍  എന്ന് പര്‍നാജു ഞാന്‍. അഞ്ചു മിനിറ്റോ... എത്ര നേരം വേണമെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുമല്ലോ. പക്ഷെ ആ കാത്തിരിപ്പിനുള്ളില്‍, വെറുതെ ഇരുന്നു കസേരയില്‍ കാലിട്ടിളക്കിയ വകയില്‍ കസേരയുടെ കാലിളകി കിട്ടി.

പിന്നെ അവിടെ നടന്നത് ഒരു മണിക്കൂര്‍ നീണ്ട സല്ലാപം. നിഷ്കളങ്കവും പരിശുദ്ധവുമായ പ്രണയത്തിന്‍റെ മുത്തുകള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ വാരിവിതറിയ കൊച്ചു കൊച്ചു കാര്യങ്ങളുടെ കൈമാറ്റം. അവള്‍ ഒരു സുഹൃത്തായി എന്നെ  കണ്ടുകൊണ്ടു, സഭ്യതയുടെയും കുലീനത്വത്തിന്റെയും അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ക്കുള്ളില്‍  നിന്നുകൊണ്ട് തുറന്നു സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ പ്രണയം മൊട്ടിടുന്നത് സ്വാഭാവികം. ഒരു ഉണക്ക ബ്രെഡ്‌ എങ്കിലും കിട്ടിയാല്‍ മതി എന്ന് വിചാരിച്ചു വിശന്നിരിക്കുന്നവന് ബിരിയാണി കിട്ടിയാലുള്ള അവസ്ഥ.
 
അവളുടെ പേര് സെലിന്‍. ബാംഗളൂരില്‍ BCA ക്ക് പഠിക്കുന്നു. അച്ഛന്‍ ബിസിനസ്സുകാരന്‍. സ്വിറ്റ്സര്‍ലന്‍ഡിലും സ്വീഡനിലും ഒക്കെയായി പറന്നു കിടക്കുന്ന ബിസിനസ് സാമ്രാജ്യത്തിന്‍റെ ഉടമ. അമ്മ ഇത്തിരി ഓര്‍ത്തഡോക്സ് ആയ വീട്ടമ്മ. ഇവരും സെലിന്റെ നാലാം ക്ലാസ് വരെ സ്വിറ്റ്സര്‍ലന്‍ഡില്‍ ആയിരുന്നു. പിന്നെ നാട്ടില്‍ വന്നു മുത്തച്ഛന്റെ കൂടെ വാഴക്കുളത്തും. ഇപ്പോള്‍ മുത്തച്ഛന്‍റെ മരണവും സെലിന്റെ പഠനവും കാരണം ബാംഗളൂരില്‍ താമസം. ദൈവത്തില്‍ നന്നായി വിശ്വസിക്കുകയും,  ഉണ്ണീശോയുടെ, പ്രത്യേകിച്ച് ചേര്‍പ്പുങ്കല്‍ പള്ളിയിലെ കുടത്തേലുണ്ണിയുടെ നൊവേന ദിവസേന ചെല്ലുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു നല്ല കുട്ടി. ഫോട്ടോ ചോദിക്കുന്നത് മര്യാദകേട് ആകുമല്ലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു. വോയിസ്‌ ചാറ്റ് ചെയ്താലോ എന്ന് ഒതുക്കത്തില്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അടുത്ത ഞായറാഴ്ച ആകട്ടെ, അവസരം കിട്ടുകയാണെങ്കില്‍ അപ്പോള്‍ നോക്കാം എന്നും പറഞ്ഞു.  അങ്ങനെ ഇനി ഞായറാഴ്ച സംസാരിക്കാം എന്ന രീതിയില്‍ ഞങ്ങള്‍ ബൈ പറഞ്ഞു. കര്‍ത്താവേ.. ഇനി ഞായറാഴ്ച വരെ ഞാനെങ്ങനെ കാത്തിരിക്കും...?

എന്തായാലും ഇത്രയും നേരം സംസാരിച്ചതില്‍  നിന്നും അവള്‍ നല്ലൊരു കുട്ടിയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. സിറ്റി ലൈഫിനോടോ, പാര്‍ട്ടികളോടോ വലിയ അഭിനിവേശം ഇല്ലാത്ത, മഴയേയും മണ്ണിനെയും സ്നേഹിക്കുന്ന, വായന ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന, മലയാളത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു നല്ല കൊച്ച്.

വളരെ സംതൃപ്തിയോടെ, നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഞാന്‍ എണീറ്റു. അപ്പുറത്തെ മേശയില്‍ നിന്നും പകുതി കാലിയായ പൈന്റു കുപ്പി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. പോടാ ചീത്ത ചെക്കാ എന്നാ മട്ടില്‍ പുച്ഛത്തോടെ ആ കുപ്പിയെ നോക്കി ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങി. ജങ്ങ്ഷനില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ബിവറേജസില്‍ പതിവിനു വിപരീതമായി ഒട്ടും തിരക്കില്ല. എങ്കിലും ആ പ്രലോഭാനത്തിലും ഞാന്‍ വീണില്ല. നേരെ ഹോട്ടലില്‍ കയറി ഒരു നെയ്‌ റോസ്റ്റും വടയും കഴിച്ചു തിരിച്ചു  നടന്നു. മഴ ചെറുതായി തൂളുന്നുണ്ട്, ഒരു പുഷ്പവൃഷ്ടി പോലെ. വീട്ടില്‍ വന്നു ബെഡ് റൂമില്‍ കയറി. ആദ്യമായി സര്‍പ്പക്കാവിലെക്കുള്ള ജനല്‍ തുറന്നു. ഒരു കസേരയെടുത്ത്‌ ജനലിന്റെ സൈഡില്‍ ഇട്ടു ഞാന്‍ ഇരുന്നു.

ത്രിസന്ധ്യാ സമയം.  മഴത്തുള്ളികളാല്‍ സ്നാനം ചെയ്തു വൃത്തിയായി നില്‍ക്കുന്ന ഇലകളാല്‍ നിറഞ്ഞ കുറച്ചു പടുമരങ്ങള്‍... അതില്‍ സര്‍പ്പങ്ങളെപോലെ  പടര്‍ന്നു കയറിയിരിക്കുന്ന വള്ളികളും, കുറ്റിചെടികളും കാട്ടുപൂക്കളും നിറഞ്ഞ സര്‍പ്പക്കാവ്. ഭയത്തിനു പകരം വന്യമായ ഒരു സൌന്ദര്യം ആണ് ഞാന്‍ അവിടെ കണ്ടത്. പ്രേത ചിന്തകള്‍ അപ്പോളും തികട്ടി വന്നെങ്കിലും അതിന്റെ രൂപവും ഭാവവും മാറി. കണ്ണും തുറിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ആണിന്‍റെ ഭാവത്തിനു പകരം സുന്ദരിയായ യക്ഷി ആണ് മനസ്സില്‍ വരുന്നത്. കാവിലെ മരത്തില്‍ വന്നു വെള്ളസാരിയുടുത്ത് ദ്രംഷ്ടകള്‍ ഒന്നും കാണിക്കാതെ വശ്യമായി ചിരിക്കുന്ന സുന്ദരി യക്ഷികള്‍.. അവര്‍ക്ക് സിനിമാ നടി ലിസിയുടെയും, ദിവ്യാ ഉണ്ണിയുടെയും ഒക്കെ രൂപമായിരുന്നു. അങ്ങനെ എന്തിലും ഏതിലും സൌന്ദര്യം.\\

രാത്രിയായി, ഉറങ്ങാനേ തോന്നുന്നില്ല. സ്വപ്നലോകം അല്ലെങ്കില്‍ സങ്കല്പലോകം അത്രയധികം സുന്ദരം തന്നെ. അങ്ങനെ ബാത്ത് റൂമില്‍ കയറി കഴുകാനായി കുതിര്‍ത്ത് വെച്ചിരുന്ന തുണി നനക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അപ്പോളും മനസ് നിറയെ അവളായിരുന്നു. അണ്ടര്‍വയര്‍ നനച്ചു പിഴിയുമ്പോള്‍, മനസ്സില്‍ അവള്‍ക്കു പൂച്ചെണ്ട് നല്‍കുകയായിരുന്നു. ഷര്‍ട്ട് നനച്ചു  ഹാങ്ങറില്‍ തൂക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ ചുരിദാറിന്റെ ഹോള്‍ നേരെയിടുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി എന്റെ തുണി സന്തോഷത്തോടെ നനച്ചു. അയ ഒന്നും കെട്ടിയിട്ടില്ലായിരുന്നത് കൊണ്ട് മുറിക്കകത്ത് തന്നെ എല്ലാം വിരിച്ചിട്ടു ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു.

അന്ന് ആദ്യമായി ബെഡ് റൂമില്‍ കിടന്നു. മഴയുടെ തണുപ്പില്‍,പ്രണയത്തിന്‍റെ തരിപ്പില്‍ ഞാന്‍ കിടന്നു. മദ്യത്തിന്‍റെ സഹായമില്ലാതെ,ഭയപ്പാടേതുമില്ലാതെ,  തലയിണ കാലിന്റിടയില്‍ വെച്ചു മൂടിപ്പുതച്ചു കിടന്നു ഞാനുറങ്ങി.

ഇടക്കെപ്പോളോ ഒന്നുണര്‍ന്നു. മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ അതി ഭയങ്കരമായി തോന്നുന്നു. പുതപ്പിനടിയില്‍ ആണെങ്കിലും, കാലിന്റിടയില്‍ തലയിണ ഉണ്ടെങ്കിലും ആദ്യം വന്നത് തൂങ്ങിച്ചത്തവന്‍റെ ഓര്‍മ്മയാണ്. ആ മുറിയിലാണല്ലോ കിടക്കുന്നത് എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍, സര്‍പ്പക്കവിലെക്കുള്ള ജനല്‍ തുറന്നാണല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ശരീരം മൊത്തം ഒരു തണുപ്പ്. അതോടെ മൂത്ര ശങ്ക കൂടുകയും ചെയ്തു. എന്നാ പിന്നെ ആ പെങ്കൊച്ചിന്റെ ഓര്‍മ്മ ആദ്യം കൊണ്ടു വരാന്‍ മേലാരുന്നോ വൃത്തികെട്ട മനസ്സേ എന്ന് വിചാരിച്ചു  ഞാന്‍ സെലിനെ ഓര്‍ത്തു, അവളുടെ പ്രണയം ഓര്‍ത്തു. രണ്ടും കല്‍പിച്ചു ഞാന്‍ പുതപ്പു മാറ്റി.

അതാ വെളുത്ത ഷര്‍ട്ട്‌ ധരിച്ച ഒരു മനുഷ്യന്‍ എന്റെ മുറിയില്‍ തൂങ്ങി നിന്നാടുന്നു.... എന്റമ്മോ... എന്ന ഒരു വലിയ ശബ്ദം അറിയാതെ എന്നില്‍ നിന്നും പുറത്ത് വന്നു. താഴത്തെ വീട്ടുകാരുടെ പട്ടി അത് കേട്ടു കുരച്ചു. അനങ്ങാന്‍ വയ്യാതെ ആണെങ്കിലും ഒരു കൈ കഴുത്തില്‍ കിടന്ന കൊന്തയിലെ കുരിശു രൂപത്തിലേക്ക് നീണ്ടു.... മരിച്ച വിശ്വാസികളുടെ ആത്മാവിനു തമ്പുരാന്‍റെ മനോഗണത്താല്‍ മോക്ഷത്തില്‍ ചേരുവാന്‍ ഇടയാകണമേ എന്ന് പ്രാര്‍ഥിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്ന് കൂടി ഞാന്‍ ആ തൂങ്ങിയാടുന്ന രൂപത്തെ നോക്കി.

നനച്ചുപിഴിഞ്ഞ് കുടഞ്ഞിട്ടിരുന്ന വെളുത്ത ഷര്‍ട്ട്, ഹാങ്ങറില്‍ കിടന്നു എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇളംകാറ്റില്‍ ആടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോളും ഞാനറിയാതെ തീര്‍ന്ന എന്റെ ശങ്കകള്‍ എന്നെ തണുപ്പിച്ചും കൊണ്ടിരുന്നു....




Read more...

Jaalakam

ജാലകം

About This Blog

Lorem Ipsum

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP